مطالعه آزمایشگاهی رفتار میبل مهارها در دیوارهای حایل انعطاف پذیر

چکیده مقاله

چکیده

در اجرای اکثر سازه‌های عمرانی بخصوص زیرزمینی، خاکبرداری‌هایی با عمق زیاد مورد نیاز است. بنابراین برای اجرای چنین سازه‌هایی نیاز به گودبرداری‌هایی با شیب قائم می‌باشد. استفاده از دیوارهای حایل انعطاف پذیر به عنوان یکی از راههای پایدار سازی گودهای قائم می‌باشد. در این مقاله تاثیر میزان انعطاف پذیری و عمق گیرداری دیوار و تعداد میل مهار در دیوار حایل بر میزان جابجایی افقی دیوار بررسی شده است. در این راستا 12 آزمایش در حالت استاتیکی برای دیوار هایی با سه نسبت بدون بعد ضخامت به ارتفاع دیوار، عمق مختلف گیرداری دیوار ( 0.05H و 0.15H ) و تعداد مختلف میل مهاری جانبی افقی (1 و 2 عدد) انجام شده است. جنس میل مهار ها از ورق فولادی با پوشش گالوانیزه با طول و پهنای به ترتیب 0.56 و 0.007 متر می‌باشد که توسط ورقی به ابعاد 0.15 × 0.15 متر به دیوار حایل متصل شده است. خاک مورد استفاده رس و میزان سربار کناری وارد بر دیوار kN/m  10 است. نتایج این مطالعه نشان از آن دارد که تغییرات پارامترهایی نظیر تعداد میل مهار، میزان عمق گیرداری و نسبت ضخامت به ارتفاع دیوار (میزان انعطاف پذیری) تاثیر بسزایی در مقدار جابجایی افقی دیوار گذاشته است. از بین این پارامترها نسبت ضخامت به ارتفاع دیوار به عنوان مهمترین پارامتر شناخته شد.

 

کلیدواژه‌ها : حائل انعطاف پذیر، میل مهار، مطالعه آزمایشگاهی